آیا تنگی نخاع خطرناک است؟

به نقل از بهترین متخصص گردن درد در اصفهان، به فضای داخلی ستون فقرات که نخاع را در بر گرفته است، کانال نخاعی گفته می‌شود. این کانال ممکن است به دلایل مختلفی چون اختلالات مادرزادی، آسیب دیدگی یا فرسودگی مهره‌ها، تنگ ‌تر از حالت عادی شود که در آن صورت به نخاع و اعصاب اطراف آن فشار وارد کرده و مشکلاتی را برای انسان ایجاد می‎کند. روش‌های مختلفی برای درمان وجود دارد که توسط متخصصین مغز و اعصاب با توجه به شرایط بیمار انجام می‌شود. در این بخش در مورد تنگی کانال نخاع صحبت می‌کنیم و میزان خطرناک بودن آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم. با بهترین متخصص زانو درد در اصفهان همراه باشید تا پاسخ به سوال آیا تنگی کانال نخاع خطرناک است را مطالعه نمایید.

علت تنگی کانال نخاع

قبل از اینکه بدانید که آیا تنگی کانال نخاع خطرناک است باید بدانید که تنگی کانال نخاع، یک ضایعه نخاعی است که در اثر تنگ شدن فضای در برگیرنده نخاع به وجود می‌آید. این ضایعه به دلایل مختلفی چون بیماری‌های ستون فقرات، آسیب‌دیدگی و ضربات شدید، عوامل ژنتیکی و  کهولت سن ایجاد می‌شود و فشار زیادی را بر روی نخاع و ریشه‎‌های عصبی وارد می‌کند.

علاوه بر موارد عنوان شده دلایل دیگری نیز وجود دارد که باعث ایجاد تنگی کانال نخاع می‌شود. این موارد عبارتند از:

علائم تنگی کانال نخاع

تنگی کانال نخاع در اوایل شروع نشانه‌ای ندارد، اما به مرور علائمی را از خود بروز می‌دهد که عبارتند از:

در صورتی که تنگی کانال نخاع باعث ایجاد فشار بر روی عصب‌های ناحیه پایینی کمر شود، عارضه‌ی خطرناکی با نام سندرم کودا آکوینا را ایجاد می‌کند. این سندرم علائمی دارد که عبارتند از:

در صورتی که هریک از علائم بالا را مشاهده کردید، باید برای تشخیص و درمان به بهترین دکتر کمر درد در اصفهان مراجعه نمایید. پزشک با بررسی سوابق و انجام آزمایشات، نوع بیماری را تشخیص داده و متناسب با شرایط بیمار و شدت عارضه، اقدام به درمان می‌نماید.

راهکارهای درمانی تنگی کانال نخاع

اما آیا تنگی کانال نخاع خطرناک است ؟ هرعاضه در صورت عدم درمان می تواند خطراتی را به دنبال داشته باشد. علائمی که در تنگی کانال نخاع دیده می‌شود با دیگر بیماری‌های ستون فقرات مشترک است. از این رو، تشخیص این بیماری کمی سخت بوده و نیاز به بررسی و دقت بیشتری دارد. پزشک برای تشخیص درست ابتدا سوابق پزشکی بیمار را مطالعه کرده و پس از آن با انجام معاینات بالینی عملکرد طبیعی عصب‌های دست و پاها را مورد بررسی قرار می‌دهد. مرحله بعدی عکسبرداری با اشعه ایکس، سی‌تی‌اسکن، مایوگرام و ام آر آی می‌باشد که برای تشخیص قطعی مورد نیاز است. پزشک پس از تشخیص با توجه به شرایط بیمار و شدت اختلال ایجادشده، درمان مناسب را پیشنهاد می‌دهد. راهکارهای پیشنهادی شامل موارد زیر می‌باشد:

جراحی تنگی کانال نخاع

روش‌های متفاوتی برای وجود دارد که متداول‌ترین آن‌ها روش لامینکتومی است.  در این روش یک برش در ناحیه آسیب‌دیده ایجاد شده و مهره‎ها­، رباط‌ها یا خارهای استخوانی که باعث تنگی کانال نخاع شده‌اند، خارج می‌شوند. روش‌های دیگر جراحی عبارتند از:

گاهی اوقات لازم است تا بخش فورامن بزرگ‌تر و بازتر شود تا ریشه اعصاب فضای بیشتری داشته باشد. این کار با استفاده از روش فورامینوتومی انجام می‌شود. فورامن بخشی از ستون فقرات است که ریشه اعصاب از آن خارج می‌شود.

در صورتی که لغزندگی مهره‌ها بر روی هم باعث تنگی کانال نخاع شده باشد، پزشک با اتصال مهره‌ها به هم، تنگی کانال را برطرف می‌نماید. این روش فیوژن نام دارد که در ترکیب با لامینکتومی انجام می‌شود.

عوارض ناشی از عمل جراحی

عمل جراحی تنگی کانال نخاع نیز مانند دیگر عمل‌های جراحی دارای عوارض و خطراتی می‌باشد که میزان آن با افزایش سن بیمار بیشتر می‌شود. از این رو، عمل جراحی آخرین راهکار پیشنهادی پزشکان برای درمان این اختلال است که با دقت و وسواس خاصی انجام می‌گیرد. این تصمیم زمانی گرفته می‌شود که بیمار دچار اختلالات حرکتی شدید شده و در انجام کارهای روزانه خود ناتوان گردد. عدم کنترل مثانه و روده، بی‌حسی و ضعف در پاها  و احساس درد شدید، از دیگر مواردی است که پزشک را وادار به عمل جراحی می‌نماید. عوارض جراحی تنگی کانال نخاع عبارتند از:

در این مطلب در مورد تنگی کانال نخاع صحبت کردیم و اطلاعاتی در این زمینه در اختیارتان قرار دادیم. همان‌طور که می‌دانید، نخاع یکی از مهم‌ترین و حیاتی‌ترین بخش‌های بدن انسان است و آسیب به آن عوارض جبران‌ناپذیری را برای او به دنبال دارد. بنابراین، هرگونه اختلال و مشکلی که در این ناحیه ایجاد می‌شود باید فورا مورد پیگیری و درمان قرار گیرد تا خطرات و عوارض کمتری داشته باشد. ضایعه تنگی کانال نخاع زمانی خطرناک می‌شود که بر روی نخاع فشار وارد نماید. در این صورت باعث ایجاد ناتوانی‌های حسی‌- حرکتی در بیمار شده  و مشکلات بسیاری را برای او به دنبال دارد. این عارضه هرچه زودتر مورد درمان قرار گیرد، نتیجه بهتر و عوارض کمتری خواهد داشت.

وضعیتی است که در آن فضای مابین مهره های نخاعی تنگ شده و به نخاع و ریشه‌های اعصاب محیطی فشار وارد می کند. هرچه که فضای نخاع و اعصاب کمتر شود فشار وارده به آن ها افزایش می یابد و موجب درد در کمر و التهاب سیاتیک میشود. تنگی کانال نخاع معمولا به کندی پیش می رود و ناشی از فرآیند رسوب کلسیم در کانال نخاعی است که در پی افزایش سن روی می دهد.

فرد ممکن است برای مدت طولانی هیچ علامتی نداشته باشد ولی با توجه به محل تنگی نخاع و شدت آن ممکن است علائمی مانند بی‌حسی، درد، مور مور شدن و ضعف عضلات در گردن، کمر و بازوها، پاها و دست ها احساس کند. در این مقاله قصد داریم درباره تنگی کانال نخاعی اطلاعات جامعی در اختیار شما قرار دهیم. اگر علاقمند هستید دراین زمینه بیشتر بدانید، در ادامه مقاله با ما همراه باشید…

تنگی کانال نخاعی در هر بخشی از نخاع ممکن است رخ دهد اما شایع ترین محل آن در بخش تحتانی نخاع و در ناحیه کمری و گردنی است. ستون مهره ها از جمجمه شروع شده و به لگن ختم می شود. ستون مهره ها از نخاع محافظت می کند و در ظاهر فرد نقش مهمی دارد.

تنگی کانال نخاعی ممکن است برای هر کسی پیش بیاید ولی معمولا در زنان و مردان بالای ۵۰ سال رایج تر است. در افراد جوانی که به شکل مادرزادی با تنگی کانال نخاعی به دنیا آمده‌اند نیز همین مشکلات دیده می شود. سایر اختلالات مثل اسکولیوزیس و یا ضربه به نخاع نیز، می توانند موجبات تنگی نخاع را فراهم کنند.

تنگی کانال نخاعی دلایل مختلفی دارد که یکی از آن ها در همه مشترک است؛ تغییرات ساختاری کانال نخاعی که در نتیجه آن فضای باقی‌مانده برای ریشه ‌های اعصاب و نخاع کاهش می یابد. در نتیجه این امر، درد کمر برای این بیماران شایع است. سایر دلایل تنگی کانال نخاع را در ادامه با هم بررسی می کنیم.

استخوان شدگی غضروف ها، حالتی است که پس از حذف غضروف بین مفاصل ایجاد می شود. غضروف، لایه ای محافظ و پوشاننده سطح مفاصل است که با حذف آن، استخوان ها با یکدیگر برخورد می کنند. در نتیجه بدن با رشد زائده های استخوانی به آن واکنش می دهد. زائده های ایجاد شده روی مهره ها به داخل کانال نخاع نیز نفوذ می کنند و به آن فشار می آورند. اختلالی مثل پاجت نیز موجب رشد بیش از حد استخوان ها به داخل کانال می شود.

در بین مهره های ستون فقرات، دیسک وجود دارد که نقش آن جذب ضربه های وارد شده به نخاع است. مشکلاتی مثل سن بالا و شکستگی هایی که داخل دیسک رخ می دهد سبب پارگی یا خروج آب آن می شود و در نتیجه دیسک بین مهره ها دچار صافی یا بیرون زدگی می شود. دیسک بیرون زده می تواند به کانال نخاع فشار مضاعف وارد کند.

مفاصل، لایه های فیبری می باشند که ستون مهره ها را در کنار هم نگه می­دارند. یا هر عوض دیگر می تواند باعث ضخیم شدگی این فیبرها شود و فیبرهای ضخیم شده فضای کانال را تنگ می کنند.

مهره های شکسته شده یا جابجا شده و التهاب ناشی از آن ها باعث فشار بر روی نخاع و اعصاب می شود.

تومور و کیست هایی که در فضای کانال نخاعی و یا مابین مهره ها رشد می کنند، فضای باقی‌مانده برای نخاع را به شدت کاهش می دهند.

این وضعیت زمانی رخ می دهد که فرد به شکل مادرزادی با کانال نخاعی کوچکی به دنیا بیاید. سایر بدشکلی های ستون مهره ها مثل اسکولیوزیس نیز همین مشکل را ایجاد می کنند.

در ابتدای ایجاد این عارضه، برخی افراد علائم خاصی ندارند زیرا تنگی کانال به تدریج رخ می دهد.  شایع ترین بخش هایی که تنگی کانال نخاعی در آن ها رخ می دهد بخش انتهای کمر و گردن است. علائم و نشانه ها در هر فردی متفاوت است و می تواند ثابت و یا موقتی باشد.