کتاب هایی که پر از فریادند!

به گزارش مجله لوکس طاهره ایبد نویسنده ادبیات کودک و نوجوان به مناسبت روز جهانی کتاب کودک در دیدار نوروزی ۱۴۰۴ انجمن نویسندگان کودک و نوجوان یادداشتی با عنوان «جیغ های خاموش» نوشته است که متن آن در ادامه می آید: « کودکان با جیغ به دنیا می آیند؛ جیغ نخستین صدای زندگی است اولین اعلام حضور در جهان.
اما اگر کودکی از فریاد زدن محروم شود اگر فریادش در گلو خفه شود چه اتفاقی می افتد؟

 من بچه ای بی جیغ بودم؛ نمی توانستم فریاد بزنم؛ نه از ترس نه از درد نه از شادی نه هیجان نه حتی برای هشدار دادن.
در کودکی حق فریاد زدن از ما گرفته شد.

 وقتی تیغ ریزه های جیغ راهی به بیرون پیدا نکند در گلو فرو می رود صدا را می سوزاند. آدم را خاموش می کند و من دلم می خواست راهی جایی برای بیرون ریختنشان پیدا شود.

 نمی دانم چندساله بودم که صدای فریادهای خفه شده ام را میان واژه های قصه ها شنیدم. از آن زمان هر بار کتابی می خواندم فریادهایم سر باز می کرد و من رها می شدم.

 وقتی داستان آلیس در سرزمین عجایب را از رادیو شنیدم خارزار اطرافم باغی شد پرماجرا و پرهیاهو.
من آلیسی شدم که باید کوچک و بزرگ می شد تا شرایط را تغییر بدهد. از آن پس بارها از خانه ی بی صدا گریختم و به دنیای پرصدا و پررنگ داستان ها پناه بردم. تجربه ی زیسته ی نویسندگان را زیستم در قالب شخصیت ها فریاد زدم و از سکوتِ درماندگی به باورِ تغییر به صدای خودم رسیدم.

 کتاب های کودک پر از فریادند؛ فریادهایی از جنس هیجان شادی ترس خشم هشدار اعتراض…
آن ها به کودکان حق می دهند احساس کنند بترسند بخندند انتقاد و اعتراض کنند؛ همان طور که جوجه اردک زشت لباس جدید امپراتور شازده کوچولو ماتیلدا و هزاران داستان دیگر که نویسندگانشان با احترام به حقوق کودک نوشته اند.

 واژه های کتاب های کودک فقط واژه نیستند؛ کلیدهایی اند که قفل پناهگاه تخیل را باز می کنند تا کودکان در جهانی موازی زندگی دیگری را تجربه کنند لذت ببرند و به درک عمیق تر و گسترده تر از زندگی برسند.
جهانی که بذر لطیف دوست داشتن خود دوست داشتن دیگری و تمام موجودات هستی در آن کاشته می شود.
جهانی که  بچه ها در آن صدا دارند و صدایشان شنیده می شود و زندگی شاد در آن ممکن.

 در جهانی که حق زیست شادمانه از بسیاری از کودکان و نوجوانان گرفته شده و به فریادهای اعتراض با خشونت و گلوله پاسخ داده می شود کتاب ها فریادهایی از جنس واژه اند که در برابر فراموشی می ایستند خاموش نمی شوند حتی اگر دهان ها بسته بمانند.

 و ما که زندگی را همین حوالی می خواهیم
برای شادی کودکان برای ترس هاشان برای خشم ها و اعتراض هاشان… قلم می زنیم تا بچه ها زیبایی زندگی را در زیستی همدلانه بیابند و «نجات دهنده را در آینه» ببینند.

به امید روزی که صدای خنده ی کودکان بلندتر از هر فریادی شنیده شود.»

انتهای پیام