تقریباً همه در دوره‌ای از زندگی‌شان بثورات پوستی را تجربه می‌کنند. کهیر ممکن است دارای برجستگی، خارش یا درد باشد و در هرجای بدن ظاهر شود. با این وجود، کهیر، همان بثورات روتین نیست. کهیر یک واکنش آلرژیک نسبتاً شایع است که تقریباً ۱ نفر از هر ۵ نفر در دوره‌ای از زندگی خود به آن مبتلا می‌شود. این جوش‌ها اغلب می‌آیند و می‌روند، و همچنین می‌توانند مزمن باشند.
کهیر مناطق قرمز یا صورتی برجسته شده است و کمتر از ۲۴ ساعت دوام دارد. اگر پوست تیره‌تری دارید، ممکن است ناحیه برجسته شده باشد، اما لزوماً قرمز یا صورتی نباشد و به همان رنگ پوست اطراف باشد. کهیر بسیار خارش‌دار و آزاردهنده است. گاهی اوقات آن‌ها به عنوان واکنش به چیزی ظاهر می‌شوند، اما در برخی موارد، بدون دلیل مشخصی بروز می‌یابند.
عوامل بروز کهیر کدامند؟
کهیر به این دلیل رخ می‌دهد که بدن شما چیزی، مثلاً یک غذا یا دارو، را عامل خارجی تشخیص داده و با دفع مهاجم خارجی واکنش نشان می‌دهد. این واکنش آلرژیک راهی است که سیستم ایمنی بدن شما برای محافظت از خودش با شناسایی خطر طی می‌کند. اما در برخی موارد، واکنش‌ها هنگامی رخ می‌دهد که خطری وجود ندارد.
گاهی اوقات، سیستم ایمنی به چیزی پاسخ می‌دهد، حتی اگر خطرناک نباشد، مانند غذا یا دارو. این پاسخ یک واکنش آلرژیک است و کهیر یکی از انواع واکنش‌های آلرژیک می‌باشد؛ و قبل از اینکه نگران تماس با شخص دیگری باشید در حالی که شما (یا آن‌ها) کهیر دارید، مطمئن باشید کهیر مسری نیست. این یک واکنش یا نشانه است. از تماس، کهیر به فرد دیگر سرایت نمی‌کند. گفته می‌شود، مبتلا شدن یا انتقال برخی از بیماری‌هایی که ممکن است کهیر ایجاد کند، امکان‌پذیر است.
تقریباً هرکسی می‌تواند به کهیر مبتلا شود و این مشکل می‌تواند در کودکان یا بزرگسالان بروز پیدا کند. هیچ تفاوت جنسیتی در کودکان وجود ندارد، اما در مورد بزرگسالان، آن‌ها بیشتر در زنان مشاهده می‌شوند. چند مورد پزشکی نیز وجود دارد، مانند کم‌کاری تیروئید، که با کهیر در ارتباط است.
چه عواملی باعث ایجاد کهیر می‌شوند؟
هیچ دلیل خاصی برای بروز کهیر وجود ندارد و اغلب علت واکنش شما به آلرژی‌های شما بستگی دارد. گاهی اوقات هیچ دلیل قابل شناسایی برای آن وجود ندارد. محرک‌های زیادی برای کهیر وجود دارد، اما غذا‌ها و دارو‌ها دو مورد از متداول‌ترین دلایل هستند.
غذا
ممکن است آنچه می‌خورید یک واکنش آلرژیک ایجاد کند که منجر به کهیر می‌شود. مرکبات، شیر، تخم‌مرغ و بادام‌زمینی یک محرک معمول هستند.
دارو‌ها
برخی از دارو‌ها می‌توانند دلیل بروز کهیر باشند. به عنوان مثال، برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها (به ویژه دارو‌های پنی‌سیلین و سولفا)، آسپرین و ایبوپروفن به عنوان القاکننده کهیر شناخته شده‌اند.
عفونت‌ها و بیماری‌ها
برخی از بیماری‌ها مانند لوپوس و بیماری تیروئید می‌توانند موجب برانگیختن کهیر شوند. سرماخوردگی، عفونت‌های باکتریایی و ویروسی نیز دلیل دیگری هستند؛ بنابراین در حالی که این مشکل مسری نیست، برخی از عفونت‌هایی که ممکن است باعث کهیر شوند مسری هستند.
عوامل دیگر
سایر محرک‌های رایج عبارت‌اند از:
• گزش و نیش حشرات، معروف به کهیر پاپولار
• شوره حیوان خانگی
• آلرژی به گرده
• تماس با چیزی که به آن حساسیت دارید (مانند لاتکس)
• آمپول‌های آلرژی
• قرارگیری در معرض نور خورشید
• تغییر دما، معروف به کهیر سرد
• ورزش
• استرس
• تماس با مواد شیمیایی
• خراش یا فشار بر روی پوست، معروف به کهیر درماتوگرافیک، یا خط پوست
علائم کهیر
کهیر می‌تواند به صورت تورم یا جوش‌های صورتی یا قرمز کمی برجسته یا تاول روی پوست‌های روشن‌تر ظاهر شود و در پوست تیره‌تر، قسمت برجسته ممکن است به همان رنگ پوست اطراف باشد. نواحی برآمده می‌توانند بسیار کوچک یا بسیار بزرگ باشند و همچنین ممکن است به یکدیگر متصل شوند و جوش‌های بزرگتری ایجاد کنند. همچنین کهیر بسیار خارش‌دار است.
کهیر ممکن است تغییر شکل دهد و به طور ناگهانی ظاهر شود و به سرعت از بین برود (ظرف یک روز)، تا دوباره در جا‌های دیگر بدن نمایان شود. نشانه دیگری کهیر بلانچینگ یا سفید شدن است. یعنی وقتی کهیر را فشار می‌دهید، مرکز آن کم رنگ شود.
در حالی که اکثر موارد کهیر جدی نیستند، برخی از افراد ممکن است آنژیوادم، نوعی تورم بافت در عمق زیر پوست را تجربه کنند. این وضعیت ممکن است با کهیر مرتبط باشد، اما همچنین می‌تواند با آن اشتباه گرفته شود. اگر علائم آنژیوادم را مشاهده کردید، مانند تورم پلک‌ها یا دهان، دست‌ها، پا‌ها یا گلو، به اورژانس مراجعه کنید. این می‌تواند نشانه‌ای از واکنش آلرژیک خطرناک‌تری باشد که به عنوان آنافیلاکسی شناخته می‌شود. اگر کهیر همراه با خس‌خس سینه، تنگی نفس، مشکل در بلع یا تب باشد، باید به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.
کهیر‌ها چه مدت دوام می‌آورند؟
ممکن است علائم کهیر در عرض ۲۴ ساعت فروکش کند؛ اما این برجستگی‌های متورم ممکن است در جای دیگری از بدن ظاهر شوند. به طور کلی، آن‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: کهیر‌های حاد کوتاه‌مدت و کهیر‌های مزمن طولانی‌مدت.
کهیر حاد: کهیری که کمتر از شش هفته طول بکشد. ممکن است فقط چند دقیقه طول بکشد.
کهیر‌های مزمن: کهیر‌هایی که بیش از شش هفته دوام دارند.
چگونه کهیر تشخیص داده می‌شود؟
اگر کهیر داشته باشید، ممکن است خارش به تنهایی شما را وادار به مراجعه به پزشک نماید. گاهی اوقات به راحتی می‌توان علت آن را متوجه شد. مثلاً ممکن است شما به بادام زمینی آلرژی داشته باشید. در سایر مواقع، باید به برخی از پرسش‌های پزشک پاسخ دهید تا مشخص شود چه چیزی موجب بروز این بیماری شده است.
پزشک به کهیر‌ها نگاه می‌کند و در مورد سابقه سلامتی شما سؤال می‌پرسد. مشخص شدن علت تحریک کهیر‌های مزمن بسیار دشوار است، بنابراین ممکن است پزشک آزمایشات دیگری انجام دهد. به عنوان مثال، ممکن است درخواست تست آلرژی، خون یا آزمایش ادرار را داشته باشد تا آنچه باعث واکنش شما شده است، شناسایی شود. شاید لازم باشد یک دفترچه یادداشت از مواد غذایی تهیه کنید تا ببینید آیا بین کهیر و آنچه می‌خورید، ارتباطی وجود دارد یا خیر.
درمان‌های کهیر
کهیر غالباً خودبه‌خود از بین می‌رود، اما روش‌های درمانی نیز وجود دارد که روند بهبود آن را تسریع می‌کند. رایج‌ترین روش‌های درمانی کهیر، دارو‌هایی به نام آنتی‌هیستامین هستند، همان دارو‌هایی که افراد برای آلرژی‌های فصلی مصرف می‌کنند. آنتی‌هیستامین‌ها با بلوکه کردن هیستامین، ماده شیمیایی در بدن که واکنش آلرژیک ایجاد می‌کند، عمل می‌کنند. در نتیجه می‌توانند خارش را کاهش دهند. بسیاری از آن‌ها بدون نسخه می‌توانند در اختیارتان قرار بگیرند (مانند بنادریل و کلاریتین)، و پزشک هم می‌تواند بهترین موارد را برای شرایط شما پیشنهاد کند.
توجه داشته باشید که برخی از آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند باعث خواب‌آلودگی شوند، بنابراین اگر در طول روز از این دارو‌ها مصرف می‌کنید، حتماً انواعی را که خواب‌آلودگی ایجاد نمی‌کنند تهیه کنید. این روش درمانی در بیشتر مواقع مؤثر است، اما برای برخی از افراد که بدون دلیل به طور منظم دچار کهیر می‌شوند، ممکن است مؤثر نباشد. برای برخی از این افراد، آنتی‌هیستامین‌ها مشکل را حل نمی‌کنند، و ممکن است دارو‌های دیگری مانند قرص یا آمپول نیز مورد نیاز باشد.
قرص‌های تجویزشده ممکن است شامل کورتیکواستروئید‌هایی مانند پردنیزون باشند؛ اما این یک درمان کوتاه‌مدت است.
در صورت داشتن کهیر مزمن، آمپول‌های آلرژی (مانند اومالیزوماب) نیز ممکن است یک گزینه مؤثر باشد. آنتی‌بیوتیک داپسون همچنین می‌تواند قرمزی و تورم را تسکین دهد.
اگر واکنش شما شامل تورم شدید یا تهدیدکننده در ناحیه زبان یا لب‌ها باشد، یا اگر دچار مشکل در تنفس شده باشید، ممکن است پزشک به شما اپی‌نفرین (EpiPen) بدهد.
اگر دلیل بروز کهیر خود را می‌دانید، درمان ساده است؛ از آن دوری کنید.
چگونه می‌توان از بروز کهیر جلوگیری کرد؟
جلوگیری از کهیر نیاز به اندیشه و اقدامات احتیاطی دارد. اگر از آلرژی مسبب کهیر مطلع هستید، اجتناب از آنچه به آن حساسیت دارید یک راه‌حل کاملاً روشن است. اگر عوامل محیطی (به عنوان مثال تغییر دمای بدن) منجر به کهیر می‌شود، سعی کنید تا آنجا که ممکن است موارد را به حداقل برسانید.
از آنجا که عفونت‌های باکتریایی و سایر بیماری‌ها ممکن است باعث ایجاد کهیر شوند، به طور کلی حفظ سلامتی شما نیز دستورالعمل خوبی برای جلوگیری از کهیر است. اگر تردید دارید، با پزشک خود تماس بگیرید تا دلیل را مشخص و درمان را پیدا کند.