عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری از شناسایی کتیبه ای شاعرانه در موزه شهر راجشاهی بنگلادش که به دو زبان عربی و فارسی نگارش شده است خبر داد و به معرفی آن پرداخت.
به گزارش مجله لوکس مرتضی رضوانفر گفت: بنگلادش گنجینه ای ناشناخته از زبان فارسی در میان هزاران سند نسخه سکه مُهر و کتیبه است و مدیران میراثی و موزه ها برای خوانش و تهیه شناسنامه آثار درخواست همکاری با ایران دارند.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری افزود: در مأموریتی که به دعوت رایزنی فرهنگی ایران در بنگلادش صورت گرفته بود با مساعدت دانشگاه جهانگیرنگر در شهر داکا کتیبه های فارسی بسیاری شناسایی و مورد بررسی قرار گرفت. امید است با انتشار آثار یادشده در یک مجلد توسط سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به مرور مهم ترین کتیبه ها به صورت گزارش های مجزا در اختیار پژوهشگران و علاقمندان قرار می گیرد.
رضوانفر درتشریح ساختار این کتیبه گفت: «الف» «لام» های بلند همچون نیزارهای تالاب سه حرف «ن» از کلمه سلطان شبیه به یک قایق بزرگ و چندین قایق کوچک استفاده از حرف «فی» به شکل غاز و مرغابی و حرف «ک» به شکل پرنده چیدمان کلمات به شکل امواج و ریشه ها همه توانسته اند تصویری شاعرانه از غروب یک تالابِ بنگالی تداعی کنند.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری افزود: این سبک از نگارشِ تصویری با نام طغرایی نمونه های زیادی در شبه قاره دارد. در این کتیبه به دو زبان عربی و فارسی ضمن بیان حدیث نبوی در ثواب ساخت مسجد آمده است «یوسف شاه… بنا کرده خان اعظم… به تاریخ تسع و سبعین ثمانمایة (۸۷۹ق). یوسف شاه از سلاطین الیاس شاهی است که به روایتی دودمانشان از سیستان است».
انتهای پیام