خلاصه کتاب حیوانات محو شده: گفتمان، محیط زیست، و پیوند دوباره با جهان طبیعت ( نویسنده آرن استیبی )

کتاب «حیوانات محو شده: گفتمان، محیط زیست، و پیوند دوباره با جهان طبیعت» اثر آرن استیبی، به تحلیل عمیق نقش زبان در شکل دهی به نگرش و رفتار انسان نسبت به حیوانات و محیط زیست می پردازد. این اثر نشان می دهد چگونه زبان می تواند موجب نامرئی سازی حیوانات شود و راهکارهایی برای احیای پیوند اصیل و محترمانه با جهان طبیعت ارائه می دهد.

در جهانی که بحران های زیست محیطی و مسائل مربوط به حقوق حیوانات بیش از پیش خود را نشان می دهند، درک ریشه های این چالش ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. «حیوانات محو شده»، بیش از یک بررسی زبان شناختی صرف، به کاوش در این ریشه ها می پردازد و نشان می دهد که چگونه گفتمان ها و شیوه های زبانی ما، گاه ناخواسته، به این بحران ها دامن می زنند یا از درک صحیح آن ها جلوگیری می کنند. آرن استیبی، با تلفیق دانش زبان شناسی و بوم شناسی، رویکردی نوین را در این زمینه معرفی می کند که از آن با عنوان «زبان شناسی محیط زیست» یاد می شود. این کتاب، دعوتی است به تأمل در ابعاد پنهان و قدرتمند زبان، به منظور بازنگری در رابطه انسان با تمامی گونه های حیات.

آرن استیبی: معمار زبان شناسی محیط زیست

آرن استیبی، زبان شناس و بوم شناس برجسته بریتانیایی و استاد زبان شناسی در دانشگاه گلاسترشر انگلستان، یکی از چهره های محوری در شکل گیری و توسعه حوزه میان رشته ای زبان شناسی محیط زیست (Ecolinguistics) محسوب می شود. پیشینه علمی منحصر به فرد او که ترکیبی از تخصص در زبان شناسی و بوم شناسی انسانی است، به او این امکان را داده تا ارتباطات پیچیده بین زبان، فرهنگ و محیط زیست را با دقت و عمق بی نظیری مورد بررسی قرار دهد. او توانسته دانش و تجربیات خود را در قالب پژوهش های زبان شناختی زیست محیطی به کار گیرد و ابعاد نوینی از تعامل انسان و طبیعت را روشن سازد.

نقش پیشگامانه استیبی تنها به فعالیت های آکادمیک او محدود نمی شود؛ او بنیان گذار «انجمن بین المللی زبان شناسی محیط زیست» است، نهادی که به توسعه این رشته در سطح جهانی کمک شایانی کرده است. همچنین، وی سردبیر مجله تخصصی این انجمن با عنوان «زبان و محیط زیست» است که به بستری مهم برای انتشار تحقیقات و مباحث تخصصی در این حوزه تبدیل شده است. تلاش های او در بسط و ترویج «زبان شناسی محیط زیست»، به معنای واقعی کلمه، او را به معماری تبدیل کرده که بنیادهای فکری یک رشته نوین را پی ریزی کرده و به آن جهت بخشیده است. این دیدگاه میان رشته ای، که در کتاب «حیوانات محو شده» به اوج خود می رسد، به ما امکان می دهد تا نه تنها «چه می گوییم»، بلکه «چگونه می گوییم» را در رابطه با جهان طبیعی عمیق تر درک کنیم.

سه ستون گفتمانی: مخرب، ضد، و جایگزین

یکی از ستون های اصلی تحلیل آرن استیبی در کتاب «حیوانات محو شده»، معرفی و تفکیک سه نوع گفتمان اساسی است که نقش تعیین کننده ای در شکل دهی به رابطه انسان با حیوانات و محیط زیست ایفا می کنند. این چارچوب تحلیلی به ما کمک می کند تا پیچیدگی های تعاملات زبانی و پیامدهای آن ها را درک کنیم.

گفتمان های مخرب

گفتمان های مخرب، آن دسته از شیوه های زبانی هستند که حیوانات را به گونه ای بازنمایی می کنند که آن ها را از موجودیت زنده و حس کننده خود تهی می سازند. هدف اصلی این گفتمان ها، «نامرئی سازی» یا «شیء انگاری» حیوانات است تا مصرف یا استثمار آن ها آسان تر و بدون احساس گناه صورت پذیرد. به عنوان مثال، استفاده از واژه هایی نظیر گوشت خوک به جای خوک، گوشت گاو به جای گاو یا مرغ به جای جوجه در زمینه صنایع غذایی، حیوان را از هویت زیستی و فردی اش جدا کرده و آن را به یک کالای مصرفی تقلیل می دهد. این تقلیل گرایی زبانی، به طور ناخودآگاه، به ترویج رفتار غیرانسانی با حیوانات و ایجاد آسیب های گسترده زیست محیطی کمک می کند، زیرا موجودیت آن ها را در اذهان عمومی کم رنگ می سازد و از فرآیند خشونت بار پشت تولید محصولات حیوانی پرده پوشی می کند. این گفتمان ها عمدتاً در صنایع دامداری، آزمایش های حیوانی و شکار بی رویه به کار می روند و به نوعی مشروعیت بخش اعمالی هستند که به حیوانات آسیب می رسانند.

ضدگفتمان ها

ضدگفتمان ها، در ظاهر، به منظور مقابله با گفتمان های مخرب شکل می گیرند. این گفتمان ها شامل جنبش هایی نظیر محیط زیست گرایی، حفاظت از طبیعت و حقوق حیوانات هستند که با نیت خیرخواهانه و با هدف حمایت از طبیعت و حیوانات ظهور کرده اند. با این حال، استیبی استدلال می کند که این ضدگفتمان ها گاهی اوقات ناخواسته، در چهارچوب های فکری و مفروضات همان گفتمان های مخرب باقی می مانند و از رهایی کامل از آن ها باز می مانند. به عنوان مثال، تمرکز بر منابع طبیعی به جای ارزش ذاتی طبیعت، یا تقلیل حیات وحش به خدمات اکوسیستمی یا سرمایه طبیعی، همچنان نگرشی ابزاری به طبیعت و موجودات آن را تداوم می بخشد. حتی زمانی که این گفتمان ها از حفاظت سخن می گویند، ممکن است با تمرکز بر منافع انسانی (مثلاً حفاظت از جنگل ها برای اکسیژن یا آب پاک)، ارزش طبیعت را به میزان سودمندی آن برای انسان گره بزنند، به جای اینکه بر حق وجودی مستقل و ارزش ذاتی حیوانات و اکوسیستم ها تأکید کنند. این چالش ها نشان می دهند که حتی در تلاش برای بهبود، زبان می تواند موانع ظریفی ایجاد کند که از دستیابی به یک تغییر بنیادین جلوگیری می کند.

گفتمان های جایگزین

گفتمان های جایگزین، رویکردهای نوآورانه ای در زبان و فکر هستند که به دنبال احیای پیوند اصیل، محترمانه و همدلانه با جهان طبیعت و حیوانات می باشند. این گفتمان ها فراتر از صرفاً اعتراض به گفتمان های مخرب یا تلاش برای ترمیم آسیب ها هستند؛ آن ها به دنبال خلق پارادایم های زبانی جدیدی هستند که حیوانات را به عنوان موجودات عامل، حس کننده و دارای ارزش ذاتی معرفی کنند. هدف اصلی گفتمان های جایگزین، تشویق همدلی، احترام متقابل و درک عمیق از جایگاه ما در اکوسیستم جهانی است. این رویکردها شامل بازنمایی حیوانات نه تنها به عنوان بخشی از اکوسیستم، بلکه به عنوان هم زیستان و شهروندان سیاره زمین هستند که دارای حقوق و نیازهای خاص خود می باشند. گفتمان های جایگزین بر مفاهیمی چون یکی بودگی با طبیعت، توجه مثبت بدون قید و شرط به موجودات دیگر، و سادگی در بیان برای ارتباط مستقیم تر و صادقانه تر با جهان فراتر از انسان تأکید دارند. این بخش از کتاب خلاصه کتاب حیوانات محو شده نشان می دهد که چگونه می توان از طریق تغییرات ظریف اما قدرتمند در زبان، راه را برای یک رابطه انسانی تر و پایدارتر با طبیعت هموار کرد.

آرن استیبی در «حیوانات محو شده» آشکار می سازد که بسیاری از گفتمان های رایج در مورد حیوانات، نه تنها آن ها را به اشیا تقلیل می دهند، بلکه مانع از درک ارزش ذاتی و جایگاه حیاتی آن ها در اکوسیستم می شوند.

فصول کلیدی کتاب: سفر تحلیلی در حیوانات محو شده

کتاب «حیوانات محو شده» ساختاری منطقی دارد که خواننده را از ریشه های گفتمان های مخرب تا راهکارهای احیای پیوند با طبیعت، گام به گام هدایت می کند. در ادامه، به خلاصه ای از استدلال ها و نمونه های کلیدی مطرح شده در فصول مهم کتاب می پردازیم.

ریشه های محو شدن: حیوانات در گفتمان عمومی و صنایع (فصول 1-3)

فصول ابتدایی کتاب به تحلیل دقیق گفتمان های رایج در مورد حیوانات، به ویژه در صنایع پرورشی و غذایی، می پردازند. آرن استیبی با مثال های ملموس نشان می دهد که چگونه زبان در این حوزه ها به گونه ای به کار گرفته می شود که واقعیت های استثمار و خشونت را پنهان کند. به عنوان مثال، واژه هایی مانند گوشت (Meat)، فرآورده های لبنی (Dairy Products)، یا صنعت مرغداری (Poultry Industry) در ظاهر بی ضرر به نظر می رسند، اما در عمل، موجودیت حیوان را از بین برده و آن را به یک محصول یا منبع تقلیل می دهند. این نوع گفتمان، که استیبی آن را گفتمان های مخرب می نامد، با استفاده از استعاره ها و واژگانی که حیوانات را شیء انگاری می کنند، به افراد امکان می دهد بدون رویارویی مستقیم با واقعیت رنج حیوانات، به مصرف آن ها ادامه دهند. این فصول به خواننده کمک می کنند تا ریشه های پنهان «محو شدن حیوانات» در زبان و فرهنگ را درک کند.

نقاط کور در حفاظت: تحلیل ضدگفتمان ها (فصول 4-6)

در فصول میانی، استیبی به بررسی «ضدگفتمان ها» می پردازد؛ یعنی آن دسته از گفتمان ها که با هدف حفاظت از محیط زیست و حقوق حیوانات شکل گرفته اند. او با دیدگاهی نقادانه و زبان شناختی، نشان می دهد که چگونه حتی این گفتمان ها، گاهی اوقات ناخواسته، در دام همان چارچوب های فکری ابزاری گرفتار می شوند که از گفتمان های مخرب سرچشمه می گیرند. به عنوان مثال، در بحث های مربوط به بوم شناسی و اقتصاد زیست محیطی، اغلب بر «ارزش ابزاری» طبیعت تأکید می شود، به این معنا که طبیعت به خاطر خدماتی که به انسان ارائه می دهد (مانند تأمین آب، هوا، غذا و گردشگری) باارزش تلقی می گردد. این رویکرد، در تقابل با مفهوم «ارزش ذاتی» طبیعت قرار می گیرد که بر حق وجودی مستقل و ارزش بی قید و شرط موجودات و اکوسیستم ها، فارغ از منفعت آن ها برای انسان، تأکید دارد. استیبی در این فصول با تحلیل مثال هایی نظیر «ماهی آزاد اقیانوس اطلس» و «مارمولک جنگلی بوید»، نشان می دهد که چگونه حتی تلاش های خیرخواهانه برای حفاظت، اگر بر مفروضات ابزاری استوار باشند، می توانند در رهایی کامل از پارادایم های مخرب ناموفق باشند و به جای احیای پیوند عمیق، صرفاً به مدیریت منابع می پردازند.

بحث از ارزش ذاتی در برابر ارزش ابزاری، یکی از مباحث فلسفی و اخلاقی مهم در این کتاب است. استیبی با بررسی گفتمان هایی که حتی در ظاهر مدافع محیط زیست هستند، نشان می دهد چگونه زبان می تواند ناخواسته این دو مفهوم را در هم آمیخته و به تداوم دیدگاهی ابزاری به طبیعت دامن بزند. او تحلیل می کند که چگونه مفاهیم پیچیده ای مانند «سرمایه طبیعی» یا «خدمات اکوسیستمی»، اگرچه در پی سنجش ارزش طبیعت هستند، اما در نهایت، طبیعت را به مجموعه ای از کالاها و خدمات قابل ارزش گذاری برای انسان تقلیل می دهند، و از این رو، از درک جامع «ارزش ذاتی» طبیعت فاصله می گیرند. این نگاه، به طور ضمنی، سلطه انسان بر طبیعت را مشروع می سازد و این حس را تقویت می کند که طبیعت صرفاً برای رفع نیازهای بشری وجود دارد.

بازسازی پیوند: گفتمان های جایگزین و حکمت شرق (فصول 7-9)

بخش پایانی کتاب، به معرفی «گفتمان های جایگزین» اختصاص دارد؛ رویکردهایی که به دنبال بازسازی پیوند عمیق تر و محترمانه تر با جهان طبیعت هستند. استیبی در این فصول، نگاهی به فرهنگ شرق، به ویژه ژاپن، می اندازد تا درس هایی برای «زبان شناسی محیط زیست» بیابد.

آموزش محیط زیست در ژاپن

او با بررسی رویکردهای آموزشی در ژاپن، نشان می دهد که چگونه فرهنگ ژاپنی از طریق مفاهیمی مانند «شینرین یوکو» (حمّام جنگل) یا «ساتویاما» (مناطق روستایی که در تعامل با طبیعت هستند)، به پرورش حس همدلی و ارتباط عمیق با طبیعت می پردازد. این رویکردها بر تجربه مستقیم، درک زیبایی شناختی و احترام به هر موجود زنده تأکید دارند و می توانند الگویی برای آموزش محیط زیست در سایر فرهنگ ها باشند.

اشعار هایکو و قدرت سادگی

یکی از نمونه های برجسته گفتمان جایگزین در این کتاب، تحلیل اشعار هایکو است. هایکو، شعر کوتاه ژاپنی، با سادگی و ایجاز خود، طبیعت را به گونه ای بازنمایی می کند که همدلی و یکی بودگی با آن را ترویج می دهد. مفاهیمی مانند «سونوماما» (Sono-mama) به معنای همه چیز همان گونه که هست، در هایکو بازتاب می یابد و به خواننده کمک می کند تا بدون استعاره های پیچیده یا تقلیل گرایانه، با موجودیت طبیعی ارتباط برقرار کند. در هایکو، حیوانات و گیاهان به عنوان «مشارکان عامل و حسگر» تصویر می شوند، نه صرفاً پس زمینه ای برای تجربیات انسانی. این رویکرد سادگی و عدم استعاره، به درک مستقیم و بی واسطه از طبیعت کمک کرده و حس «یکی بودگی» (Oneness) میان انسان و طبیعت را تقویت می کند. این بخش از «خلاصه کتاب حیوانات محو شده» نشان می دهد که چگونه حتی در فرم های هنری نیز می توان گفتمان های سازنده را یافت.

مکتب ذن و فلسفه طبیعت

استیبی در نهایت به فلسفه مکتب ذن می پردازد و نشان می دهد که چگونه این مکتب بر دیدگاه محیط زیستی تأثیر می گذارد. ذن با تأکید بر لحظه حال، عدم دوگانگی بین سوژه و ابژه، و تقدس در هر پدیده طبیعی، به انسان می آموزد که خود را بخشی جدایی ناپذیر از طبیعت بداند، نه موجودی مسلط بر آن. این فلسفه به درک عمیق تر از معنای «تقدس» (Sacredness) در طبیعت و «ماوراءالطبیعه» (Transcendence) از طریق تجربه مستقیم جهان فیزیکی کمک می کند. رویکرد ذن، با ترویج فروتنی و هماهنگی، راهی برای «پیوند دوباره با جهان طبیعت» از طریق یک تغییر بنیادین در نگاه انسان به هستی ارائه می دهد. این آموزه ها، بنیادهای فکری لازم برای توسعه گفتمان های جایگزین را فراهم می کنند که می توانند به احیای رابطه اصیل و پایدار انسان با محیط زیست کمک کنند.

چرا حیوانات محو شده اهمیت دارد؟

کتاب «حیوانات محو شده» آرن استیبی، فراتر از یک مطالعه زبان شناختی محض، اثری بنیادین است که ابعاد جدیدی از بحران های زیست محیطی و اخلاقی را آشکار می سازد. اهمیت این کتاب در چندین جنبه کلیدی نهفته است که آن را به منبعی ضروری برای پژوهشگران، فعالان و هر فرد علاقه مند به آینده سیاره تبدیل می کند.

اهمیت موضوعی: نقش حیاتی زبان

«حیوانات محو شده» به وضوح نشان می دهد که چگونه زبان، نه تنها ابزاری برای ارتباط، بلکه سازنده ای قدرتمند برای واقعیت ماست. این کتاب تأکید می کند که بحران های زیست محیطی و مسائل حقوق حیوانات، صرفاً نتیجه اقدامات فیزیکی نیستند، بلکه ریشه های عمیقی در گفتمان ها و شیوه های زبانی ما دارند. با تبیین این ارتباط حیاتی، استیبی نقطه کوری را در تحلیل های رایج روشن می سازد و راهکارهایی را برای حل این بحران ها از طریق تغییر در گفتمان ارائه می دهد. این دیدگاه، نگرش ما را نسبت به مسئله محیط زیست و حیوانات از سطحی به عمیق تر تغییر می دهد و به ما می آموزد که برای تغییر، باید از پایه و اساس در نحوه اندیشیدن و سخن گفتن خود بازنگری کنیم.

رویکرد نوآورانه: معرفی زبان شناسی محیط زیست

این کتاب یکی از آثار پیشگام در معرفی و تثبیت حوزه «زبان شناسی محیط زیست» است. استیبی با تلفیق زبان شناسی، بوم شناسی و فلسفه، رویکردی بین رشته ای و جامع را ارائه می دهد که پیش از این کمتر مورد توجه قرار گرفته بود. او به ما زبانی تازه برای درک و بیان رابطه با طبیعت می آموزد؛ زبانی که بر همدلی، احترام به ارزش ذاتی موجودات و تلاش برای «پیوند دوباره با طبیعت» تأکید دارد. این رویکرد نوآورانه، درهای جدیدی را برای پژوهش و عمل در زمینه محیط زیست و حقوق حیوانات می گشاید و چارچوبی نظری برای تحلیل های آینده فراهم می آورد. این نوآوری، کتاب را به منبعی مرجع برای هر کسی که به دنبال درک عمیق تر از تعاملات پیچیده میان زبان و محیط زیست است، تبدیل می کند.

کاربردی بودن: ارائه مسیرهای عملی

یکی از نقاط قوت برجسته این اثر، کاربردی بودن آن است. «حیوانات محو شده» صرفاً به نقد و تحلیل نمی پردازد، بلکه مسیرهای عملی برای تغییر نگرش ها و رفتارها از طریق تغییر گفتمان را نیز ارائه می دهد. با معرفی «گفتمان های جایگزین»، استیبی راهکارهایی ملموس برای ایجاد تغییرات مثبت ارائه می دهد. این راهکارها شامل بازنگری در نحوه صحبت کردن در مورد حیوانات، استفاده از استعاره های سازنده، و الهام گرفتن از فرهنگ هایی است که پیوند عمیق تری با طبیعت دارند. این جنبه کاربردی، کتاب را برای فعالان محیط زیست، سیاست گذاران، و معلمان ارزشمند می سازد، زیرا به آن ها ابزارهایی برای تأثیرگذاری واقعی بر افکار عمومی و تغییر پارادایم های موجود می دهد.

الهام بخشی: انگیزه برای تفکر و عمل

در نهایت، این کتاب اثری الهام بخش است. «حیوانات محو شده» نه تنها به پژوهشگران و دانشجویان زبان شناسی، بوم شناسی، فلسفه و مطالعات فرهنگی انگیزه می دهد تا درک خود را از رابطه انسان با طبیعت عمیق تر کنند، بلکه عموم مردم را نیز به تأمل در مورد نقش زبان در زندگی روزمره و تأثیر آن بر جهان فرا می خواند. این اثر، فراخوانی است برای آگاهی بیشتر و عمل گرایی در جهت ایجاد گفتمان هایی سازنده تر و احیای پیوندهای فراموش شده با جهان فراتر از انسان. این الهام بخشی، از طریق وضوح استدلال ها، عمق تحلیل ها و ارائه چشم اندازی امیدوارکننده برای آینده، به دست می آید.

کتاب «حیوانات محو شده» اثباتی قدرتمند است بر این ایده که تغییرات بنیادین در نگرش ما نسبت به محیط زیست و حیوانات، باید از تغییر در ساختارهای زبانی و گفتمانی ما آغاز شود.

نکاتی برای مطالعه عمیق تر

کتاب «حیوانات محو شده: گفتمان، محیط زیست، و پیوند دوباره با جهان طبیعت»، با وجود اهمیت و عمق بالایی که در حوزه خود دارد، اثری آکادمیک و تخصصی محسوب می شود. این موضوع، نکته ای است که خوانندگان علاقه مند باید پیش از مطالعه کامل آن، مد نظر قرار دهند. متن کتاب نیازمند تمرکز و دقت فراوان است، زیرا مفاهیم زبان شناختی، فلسفی و بوم شناختی پیچیده ای را در هم می آمیزد. درک کامل استدلال ها و ظرافت های تحلیلی آرن استیبی، مستلزم مطالعه فعال و درگیری فکری با مباحث مطرح شده است.

برخلاف برخی کتاب های عمومی تر، این اثر به جزئیات تحلیل گفتمان می پردازد و از اصطلاحات تخصصی استفاده می کند. از این رو، برای بهره برداری حداکثری از محتوای آن، توصیه می شود که خواننده با مفاهیم پایه ای زبان شناسی، به ویژه تحلیل گفتمان، آشنایی نسبی داشته باشد. همچنین، مفاهیم مربوط به بوم شناسی و اخلاق زیست محیطی نیز در سراسر کتاب حضور پررنگی دارند. هدف استیبی، ارائه یک بررسی جامع و عمیق است که تنها با تعمق و تفکر انتقادی قابل فهم است. بنابراین، مطالعه این کتاب فرصتی برای غواصی در اعماق ارتباطات زبانی و تأثیر آن بر جهان ماست، اما نیازمند رویکردی جدی و متمرکز است.

جنبه	ویژگی ها	توصیه به خواننده
زبان و سبک نگارش	آکادمیک، تخصصی، تحلیلی	نیازمند تمرکز بالا و آشنایی با مفاهیم زبان شناسی
عمق مطالب	تحلیل های عمیق گفتمانی، فلسفی و بوم شناختی	برای درک کامل، تعمق و تفکر انتقادی لازم است
مخاطب ایده آل	دانشجویان و پژوهشگران زبان شناسی، بوم شناسی، فلسفه، فعالان محیط زیست	افراد علاقه مند با پس زمینه فکری مناسب

نتیجه گیری: فراخوانی برای بازنگری گفتمانی

«حیوانات محو شده: گفتمان، محیط زیست، و پیوند دوباره با جهان طبیعت» اثر آرن استیبی، بیش از آنکه صرفاً یک مطالعه آکادمیک در حوزه زبان شناسی باشد، یک فراخوان قدرتمند و عمیق برای بازنگری در نحوه تعامل ما با جهان فراتر از انسان است. این کتاب با ظرافت و عمق کم نظیری نشان می دهد که چگونه زبان، نه تنها ابزاری برای توصیف واقعیت، بلکه نیرویی پویا در خلق و شکل دهی به آن است.

از طریق تحلیل «گفتمان های مخرب» که حیوانات را شیء انگاری می کنند، «ضدگفتمان ها» که گاهی ناخواسته در همان دام های فکری گرفتار می شوند، و «گفتمان های جایگزین» که ریشه های آن ها در حکمت شرق یافت می شود، استیبی ما را به سفری فکری هدایت می کند تا ریشه های بحران های زیست محیطی و اخلاقی را در لایه های پنهان زبان و اندیشه خود بیابیم. پیام اصلی کتاب روشن است: برای تغییر رابطه ما با طبیعت و احیای پیوندهای از دست رفته، باید ابتدا زبان و روایت هایمان را تغییر دهیم. این اثر، بر این باور است که اگر بتوانیم حیوانات را در گفتمان خود به عنوان موجوداتی با ارزش ذاتی و هویت مستقل بازنمایی کنیم، می توانیم راه را برای رفتار انسانی تر و پایدارتر هموار سازیم.

در نهایت، «حیوانات محو شده» نه تنها دانشی نو به خواننده می افزاید، بلکه او را به تفکر و عمل در جهت ایجاد گفتمان هایی سازنده تر در زندگی روزمره و همچنین در مقیاس های بزرگ تر اجتماعی و سیاسی فرا می خواند. این کتاب به ما یادآوری می کند که کلمات ما قدرت دگرگون سازی جهان را دارند؛ قدرتی که باید آگاهانه و مسئولانه به کار گرفته شود تا «پیوند دوباره با جهان طبیعت» امکان پذیر گردد و حیوانات، از «محو شدن» در گفتمان ما نجات یابند.