تاریخچه موسیقی ایرانی

موسیقی ایرانی را از نظر تاریخی می توان به دو دوره باستانی و اسلامی تقسیم کرد. این دو دوره اساساً با ورود اسلام به ایران و نفوذ فرهنگی و مذهبی آن آغاز و پایان یافت.

دوران پیش از اسلام یا دوران باستان در تاریخ موسیقی ایران به دوران قبل از حمله اعراب به ایران و آغاز دوران اسلامی اطلاق می شود. این دوره به طور کلی به چند دوره کوچکتر از جمله مادها، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان تقسیم می شود. دانلود آهنگ خارجی و ایرانی .  پیش از این سلسله ها، بخشی از تاریخ موسیقی ایران به فرهنگ عیلام و دوران پیش از تاریخ یا اسطوره قبل از آن بازمی گردد.

نگاهی به تاریخ موسیقی ایران

موسیقی ایران باستان به دلیل تأثیر متقابل آن با موسیقی شرقی شباهت ها و شباهت های زیادی با موسیقی هند، ترکیه و عراق دارد. این نتایج ممکن است به دلیل نزدیکی جغرافیایی و تبادل فرهنگی و تجاری بین این مناطق باشد. در نتیجه، موسیقی ایرانی دوران باستان و موسیقی شرقی این نواحی عموماً قرابت های مشترکی داشتند.

این شباهت ها را می توان به صورت نقاط مشترک در پوزیشن ها، ریتم ها، سازها و سبک های موسیقی مشاهده کرد. تبادل افکار و موسیقی در دوران باستان به تنوع و غنای میراث موسیقایی ایران و سایر نقاط شرق کمک کرد.

درباره موسیقی دوران اساطیر

موسیقی فانتزی به دوران باستان برمی گردد و به دلیل قدمت آن اطلاعات کمی از این زمان وجود دارد. همچنین در شهنام فردوسی به موسیقی این دوره نیز اشاره شده است که در آن به علاقه به آلات موسیقی و چهره های باستانی و جادو در سازهایی مانند سورنا اشاره شده است.

همچنین ارتباط شعر فردوسی با نظر ابن خردادابه نیز قابل توجه است که وی لوله سپید را به منوچهر و افراسیاب نسبت می دهد و لوله سپید را به آنها نسبت می دهد و از سوی دیگر لوله سیاه را به ایرانیان نسبت می دهد. مرتبط باشد. ،

پس از ورود آریایی ها، هنر موسیقی و رقص به دلیل کم توجهی و رعایت حداقلی و اهمیت رقص و موسیقی به سنت های مذهبی آریایی ها، چندان در میان آنها رشد نکرد. مکان در آثار و نوشته های آن دوره مشخص نیست.

برای این دوره، قرن هشتم ق.م. قدمت آن به 1500 سال قبل از میلاد برمی گردد، شواهد متعددی از جمله سنگ ها و لوح های حکاکی شده، کتاب ها و دست نوشته ها وجود دارد. یکی از مهمترین آثار موسیقایی این دوره مهر چغامیش است که قدمت آن به 3500 سال قبل از میلاد می رسد. قبل از میلاد مسیح.

برای بررسی این دوره باید به مللی چون بابل، آشور و عیلام توجه کرد – اما داستان های زیادی باقی نمانده است. با این حال، شواهد کمی برای تأیید وجود موسیقی در این دوره یافت شده است. بنابراین ایجاد آلات موسیقی مانند سنتور و تیمی را به این دوره نسبت می دهند.

موسیقی دوره ایلامی

موسیقی ایلامی یکی از قدیمی ترین دوره های موسیقی ایران است. اصطلاح «چانیای پارسی قدیم» برای اشاره به این دوره از موسیقی به کار می رود. این دوره به «موسیقی ایرانی قدیم» یا «موسیقی سنتی ایرانی» نیز معروف است.

این اصطلاح اکنون در ایران به خوبی قابل درک است، اما کمتر از اصطلاح «موسیقی معتبر» که به معنای مشابه به کار می رود، استفاده می شود. بر اساس شواهد مطالعاتی، مانند مجسمه های یافت شده در ساس، ردپایی از موسیقی را می توان در دوران امپراتوری عیلام (2500-644 قبل از میلاد) یافت.

اطلاعات موسیقی  این دوره در پایان نشان داده شده است. تنها تفاوت این است که برخی از آلات موسیقی باقیمانده مانند گیتار، چنگ و فلوت در آن زمان اختراع و نواخته شدند. گفته می شود که بربه یا بربه نیز یکی از آلات موسیقی این دوره بوده و در حدود 800 سال قبل از میلاد مورد استفاده قرار می گرفته است.

سن زنان

داده‌های مربوط به موسیقی قرون وسطی کمیاب است و برخی اطلاعات را تقریباً می‌توان از روایت‌های هرودوت مورخ یونانی به‌دست آورد. هرودوت در گزارش های خود از دعاهای مغوس بدون همراهی آلات و تنها با صدا یاد می کند. همچنین در نیایش های زرتشتی، شعرهای سبک کت همراه با موسیقی یافت می شود. از مهمترین قطعات موسیقایی این دوره می توان به آهنگ های گاد اشاره کرد.

دوره هخامنشیان

در دوره هخامنشیان، موسیقی نقش مهمی در جوامع آن دوره به ویژه دربار داشت. هرودوت می گوید که حضور موسیقی در مراسم مذهبی و عبادت خداوند بسیار مهم بود. با ظهور دین زرتشتی و پرستش میترا، خدایان دروغین یا اهریمنان و بت ها در طول زمان مورد پذیرش گسترده قرار گرفتند. اصطلاح «خانیای ایران باستان» مربوط به دوره پس از هخامنشیان است.

به غیر از آهنگ های گات، موسیقی دیگری به نام موسیقی رزمی و موسیقی بزمی در این دوران ساخته شد. طبل نقش رزمندگان را در میدان جنگ تقویت می کرد و از تنبور و پیپ برای شادی در جشن های پیروزی استفاده می شد. یکی از سبک های موسیقی مورد استفاده در این دوره، شاید به عنوان یکی از خط ها و زبان های هفت گانه آن دوران، مورد استفاده و شناخته شدن عموم مردم قرار گرفت. اما اطلاعات دقیقی از این دوره در دست نیست.

گرچه سرودهای مذهبی گات با ریتم خاصی خوانده می شد، اما موسیقی در آیین ایران باستان اهمیت چندانی نداشت. در عوض، موسیقی سکولار به شکل رقص و آواز رایج بود.

دوره اشکانی

تحول بزرگی در موسیقی ایران در دوره اشکانیان رخ داد. در این دوره موسیقی به شکلی جدید و آزادتر پدید آمد و از نفوذ مراجع و دربار خارج شد. این دوره همچنین شاهد ظهور افرادی چون بخش در خراسان و گوسانا بود که نقش مهمی در توسعه و ترویج موسیقی محلی داشتند.

این تحول موسیقی نشان می‌دهد که در دوره حزب، موسیقی ابزاری برای بیان احساسات و ایدئولوژی‌های مردم شد و نقش مهمی در فرهنگ و هویت مردم ایران داشت. این دوره نشان‌دهنده پیدایش موسیقی پرطرفدار و ریشه‌دار در ایران است که از آن زمان در تاریخ موسیقی ایران تأثیرگذار بوده است.

دوران ساسانیان

در زمان ساسانیان دانلود آهنگ در ایران به سطحی بالاتر از قبل رسید. علاقه زیاد پادشاهان ساسانی به موسیقی و تشویق و حمایت آنان از هنرمندان و نوازندگان، موسیقی در سراسر ایران گسترش یافت و نوازندگان مشهوری چون باربد، نکیسا، بامشاد و رامتین متولد شدند. آنها در معدن و کشاورزی شهرت یافتند و ثروت و احترام زیادی به دست آوردند.

ابزارهای متعددی در دوره ساسانیان مورد استفاده قرار گرفت. برخی از این سازها عبارت بودند از: عود رایج و هندی (وین)، چنگ، چنگ، آندروی (نوعی چنگ)، طبل، طبل مسی بزرگ، طبل کوچک (دانبالک)، طبل کوچک (چمبر)، سنتور (کنار). زنگ، فلوت، نی، مار، مکعب و سایر آلات موسیقی مشابه. در متونی مانند کتاب پهلوی «خسرو پسر قباد توالی» به طور کامل به ابزارهای دوران ساسانی اشاره شده است.

موسیقی در زمان خسروپرویز به بالاترین حد خود رسید. در این دوره موسیقی بیشتر مورد تشویق و پاداش هنرمندان خسرو فرویز قرار گرفت. همچنین مردم به تدریج به موسیقی علاقه مند شدند.

بر اساس تفاسیر معاصر از هنر و آهنگسازی ساسانی، نقش و حضور زن در موسیقی نیز بسیار روشن است. نقاشی‌های روی سفال، موزاییک‌های بیشاپور قازرون و مشبک‌های بوستان کرمانشاه، زنانی را به تصویر می‌کشد که به‌عنوان نوازنده بر روی آلات موسیقی و نواختن آلاتی مانند عمامه و نی، نشسته‌اند.

از این رو دوره ساسانی یکی از مهم ترین دوره های تاریخ موسیقی ایران بود که با تشویق و حمایت پادشاهان رونق گرفت و منجر به حضور نوازندگان و سازهای مختلف از جمله چنگ، نی، عود، غنچه و … شد. ساز چنگ. . سرنا

موسیقی در زمان حمله اعراب و عصر صفویه

پس از حمله اعراب به ایران، به دلیل نگرانی اعراب نسبت به موسیقی و غیراخلاقی دانستن آن، بسیاری از آهنگ ها و مدها از بین رفت. این موضوع بر موسیقی ایران در آن زمان تأثیر منفی گذاشت. علاوه بر این، با استقرار حکومت اسلامی در قرون وسطی و نفوذ اسلام گرایان تندرو، پخش موسیقی به صورت مخفیانه و در محدوده آغاز شد.

البته لازم به ذکر است که برخی از حاکمان عرب به موسیقیدانان ایرانی دستور دادند تا آثاری را به زبان عربی در قالب کتاب بسازند. این کتاب «کتاب بزرگ موسیقی» نام داشت و از آن استفاده کردند.

در زمان حکومت عباسیان، موسیقی درباری رونق گرفت و جنبه های دنیوی و دنیوی آن را توسعه داد. در این دوره بزرگانی چون ابوالفرج اصفهانی، عبدالقادر مراغی، قطب الدین محمود شیرازی، حکیم ابونصر فارابی و صفی الدین ارموی در عرصه موسیقی شناخته شدند.

در دوره صفویه، موسیقی متاثر از جنبش های مذهبی شیعه و دربار صفوی بود. اما در این دوره موسیقی از جامعه دور بود و بیشتر کارها در تعزیه و نمایش انجام می شد. علاوه بر این، خوانندگان و شاعران دوره صفویه نقش مهمی در حفظ و ماندگاری موسیقی سنتی ایرانی داشتند.