آشامیدن آب برای مرطوب نگه داشتن بدن، خنک کردن حرارت غریزی و قلب و طراوت و صفای رنگ و نرمی پوست و تسکین تشنگی و گرمی معده و روده و کبد ضروری است. در عین حال اوقاتی هستند که در طب سنتی نوشیدن آب در آن اوقات ممنوع است.
۱. آشامیدن آب وسط غذا؛ همچنین فورا بعد از آن
خصوصا افرادی که آروغ دارند و معده آن‌ها ضعیف است و نفخ شکم دارند؛ زیرا غذا برای هضم نیاز به گرمی دارد و خوردن آب، خصوصا آب سرد باعث نقص هضم می‌شود. علاوه بر آب همه نوشیدنی‌های سرد مانند نوشابه و شربت‌ها همراه غذا هضم را ناقص می‌کند.
۲. ناشتا آشامیدن آب خصوصا اگر سرد باشد
باعث خاموشی حرارت اصلی و غریزی بدن است؛ چون در آن هنگام معده خالی است و آب را سریعا جذب می‌کند و به کبد و قلب و مغز می‌رساند. چون به قلب رسد، باعث خاموش شدن حرارت غریزی قلب و مرگ ناگهانی است. چون به کبد رسد، باعث سردی آن و بیماری‌های سرد کبدی است و، چون به مغز رسد، باعث اماس، سستی عصب، فلج، سکته و… است.
۳. بعد از ورزش زیاد و خسته کننده.
چون اعضا پس از ورزش گرم هستند و آب را فورا از معده جذب می‌کنند و ضرر‌های ناشتا آشامیدن را دارد. مکرر مشاهده شده که افرادی پس از ورزش سنگین آب سرد خورده اند و فورا دچار ایست قلبی شده اند.
۴. بعد از حمام گرم.
چون به سبب حمام اعضا باز و منبسط می‌گردند و آب را به سرعت قبول کرده و جذب می‌کنند و از این رو همانند ناشتا نوشیدن، باعث سردی بدن و خاموشی حرارت غریزی و کاهش عمر می‌شود
۵. در بین خواب و بعد از آن
علاوه بر ضرر‌های بالا، اکثر امراض مغزی مانند رعشه، کودنی، فراموشی و استرخا (ام اس) را به دنبال دارد.
نکته: در همه این موارد اگر انسان ناچار به آشامیدن آب باشد، باید اولا، آب گرم بیاشامد و ثانیا، قبل از آشامیدن سعی کنند به مضمضه عطش را تسکین دهد. اگر نشد. با مکیدن و قطره قطره خوردن، اگر باز هم نشد، باید آب گرم را با چیزی ترکیب کند و سپس بخورد تا سریعا جذب بدن نشود.
۶. آشامیدن آب پس از خوردن میوه‌ها
خصوصا اگر میوه‌ها تازه و مرطوب باشند؛ باید تا موقعی که خربزه، هندوانه، خیار، زردآلو و انگور در معده است، آب نیاشامد.